Nieuwe Pinakothek
Oorsprong en geschiedenis
De opdracht voor de bouw van de oude en de nieuwe Pinakothek werd gegeven door de Beierse vorst Ludwig I. Hij had sinds het begin van de 19e eeuw gewerkt aan een privéverzameling van hedendaagse kunstwerken en wilde die nu eindelijk toegankelijk maken voor het publiek. Bij de opening in 1853 was de Neue Pinakothek de eerste verzameling "moderne" kunst ter wereld en stond zij in contrast met de toen reeds bestaande Alte Pinakothek, die gewijd was aan de oude meesters.
Aanvankelijk lag het zwaartepunt van de collectie op de School van München en de Duitse Romantische schilders, maar met een nieuwe algemeen directeur van de Staatscollecties Schilderkunst van München in het begin van de 20e eeuw werden talrijke verwaarloosde, vaak Franse kunstenaars toegevoegd. Helaas werd het oorspronkelijke gebouw tijdens de Tweede Wereldoorlog zo zwaar beschadigd dat uiteindelijk werd besloten de resten van het gebouw af te breken en de Neue Pinakothek volledig opnieuw op te bouwen. Gelukkig waren de schilderijen tijdens de oorlog in veiligheid gebracht en konden de originele kunstwerken vanaf 1981 weer in hun nieuwe onderkomen worden bekeken.
Tentoonstelling
Sinds de opening van de Moderne Pinakothek in 2002, waar sindsdien klassieke moderne en hedendaagse kunst wordt getoond, concentreert de Neue Pinakothek zich vooral op de veelzijdige kunst van de 19e eeuw. Maar de Neue Pinakothek geeft ook een overzicht van de tijdperken in de Europese kunst vanaf de Verlichting tot aan het begin van het modernisme met tentoonstellingen als Van Goghs Zonnebloemen, Carl Spitzwegs Arme Dichter en werken van Klimt, Monet, Cézanne en vele anderen.
Helaas wordt de Neue Pinakothek sinds eind 2018 gerenoveerd en naar verwachting zal dat nog enkele jaren zo blijven, waardoor momenteel alleen een selectie van meesterwerken uit de 19e-eeuwse kunst te bewonderen is in de Alte Pinakothek en in de Schack Collectie niet ver daarvandaan.
