Vasco da Gama Brug
Het stadsbeeld van Lissabon, de hoofdstad van Portugal, omvat niet alleen een veelheid aan historische bezienswaardigheden, maar ook een technisch meesterwerk, de Ponte Vasco da Gama. De brug, 12,3 km lang zonder toegangswegen, overspant de Taag, de grootste rivier van het land, die zich bij Lissabon verbreedt tot een delta alvorens uit te monden in de Atlantische Oceaan.
Als je de toegangswegen tot de brug erbij optelt, strekt hij zich uit over 17,2 km, waarmee hij een van de langste bruggen ter wereld is. De A12 met in totaal 6 rijstroken voert over de brug naar de andere kant van de Taagdelta.
Lissabon - ontwikkeling door overbrugging
De Portugese hoofdstad wordt aan de zuidkant begrensd door de meer dan 10 km brede mondingdelta van de Taag. De enige manier om de andere kant van de delta te bereiken was per veerboot of andere schepen. Als gevolg daarvan waren de economische en stedelijke ontwikkelingsmogelijkheden van Lissabon tot in de jaren zestig ernstig beperkt. Alleen een brug in de waarste zin van het woord kan deze beperking overwinnen.
Zo ontstond in 1966, met behulp van een brug, de eerste vaste verbinding met het zuidelijke uiteinde van de Delta. De Ponte 25 de Abril was echter al snel overbelast en de tot 44 miljoen vrachtwagens en auto's die er elk jaar passeren, moesten via de oude binnenstad van Lissabon naar de brug worden geleid. De Ponte Vasco da Gama, die vanaf 1995 in aanbouw was, was bedoeld om de opstoppingen te verlichten.
Moderne architectuur ter ere van een ontdekker
In 1998 vond in Lissabon de wereldtentoonstelling Expo 98 plaats, precies 500 jaar nadat de Portugese zeevaarder Vasco da Gama de zeeroute naar India ontdekte en daar als onderkoning fungeerde. Daarom werd besloten een monument op te richten voor de ontdekker en de brug naar hem te noemen. Het bouwwerk is uitgevoerd als tuibrug en verbindt de stad Lissabon met onder meer:
- het voormalige Expo-terrein
- de internationale luchthaven
- verschillende steden ten zuiden van Lissabon (Alcochete, Montijo, Setúba)
Wat de constructie betreft, wordt de Ponte Vasco da Gama niet alleen gekenmerkt door zijn lengte, maar ook door zijn 155 meter hoge H-vormige pylonen, waaraan de stutten van staalkabels zijn bevestigd. Deze masten zouden zelfs standhouden indien zij zouden worden geramd door een schip met een snelheid van 12 knopen en een gewicht van 30.000 ton. Het langste deel van de brug (ongeveer 10 km) rust op in totaal 166 pijlers die tot 95 meter diep in de grond zijn geheid. Tussen de twee hoofdpylonen kunnen schepen tot een hoogte van 45 meter (bij vloed) de brug passeren.
Natuurbehoud en hervestiging
Om voldoende ruimte te creëren voor de bouw van de brug moesten in totaal 300 gezinnen uit een arme wijk in het bouwgebied van de westelijke invalsweg naar andere delen van de stad worden overgebracht voordat met de bouw werd begonnen. Een ander aspect waarmee rekening moest worden gehouden was het natuurreservaat Parque Natural do Estuário do Tejo, bekend om zijn populatie van meer dan 250 verschillende trek- en watervogels, hetgeen bijzondere eisen stelde aan de architecten van de Ponte Vasco da Gama.
De bescherming van de ongeveer 14.000 hectare waddengebied was een hoge prioriteit bij de bouw van de brug. Bovendien ligt Lissabon in een regio waar aardbevingen voorkomen. Daarom werd de Ponte Vasco da Gama ontworpen om sterkere aardbevingen van 8,5 tot 9 op de schaal van Richter te weerstaan. Tegenwoordig wordt de Ponte Vasco da Gama beschouwd als een symbool van het moderne Portugal.
