Parlement in Wenen

Het gebouw van de Keizerlijke Raad aan de Ring

In 1861 vaardigde keizer Frans Jozef I zijn zogenaamde februaripatent uit. Met dit document kreeg Oostenrijk zowel zijn eerste grondwet als een parlementsgebouw, dat de Weners aanvankelijk schertsend de "Bretterbude" (houten hut) noemden, omdat het een voorlopig gebouw was. Van nu af aan vergaderde de Keizerlijke Raad hier op de Weense Ring.

Het huidige parlementsgebouw in Wenen werd tussen 1874 en 1883 opgetrokken in neogotische stijl met Romaans-Griekse invloeden. De architect was de Deen Theophil von Hansen, die in hetzelfde jaar ook de Academie en het Zappeion in Athene ontwierp. Het parlementsgebouw bestaat uit het Huis van Afgevaardigden en het Herenhuis.

Stilistisch werd het gebouw sterk beïnvloed door de Griekse mecenas Nikolaus Dumba, die in 1885 door keizer Frans Jozef tot lid van het Mansion House werd benoemd. Oorspronkelijk zou het gebouw polychroom worden, d.w.z. gekleurd naar het model van de Griekse tempels. Het concept van Theophil von Hansen werd echter verworpen als "primitief" en "barbaars" en het gebouw werd opgetrokken in wit marmer volgens de hedendaagse smaak.

De jaren 1918 tot 1945

Op 12 november 1918, na het einde van de Eerste Wereldoorlog, hield de Keizerlijke Raad zijn laatste zitting en droeg hij, na de ontbinding van de Habsburgse monarchie, het gebouw definitief over aan de voorlopige Nationale Vergadering van Oostenrijk, d.w.z. het Parlement.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog en de dictatuur werd het Parlement niet als zodanig gebruikt.

In 1945 droeg de Sovjetcommandant het parlementsgebouw, dat zwaar beschadigd was door bommen, over aan de voorlopige deelstaatregering onder Karl Renner. Zes maanden later vond hier de Eerste Nationale Raadsverkiezing van de Tweede Republiek Oostenrijk plaats. Daarna namen de twee kamers van de Nationale Raad en de Bondsraad, die in 1920 - tijdens de Eerste Republiek - waren opgericht, het parlement weer in handen.