De kathedraal van Fulda
De hoogkathedraal van Fulda (St. Salvator) is de kathedraal van het bisdom Fulda. Tegelijkertijd is het de grafkerk van de heilige Bonifatius en als zodanig de bestemming van de Bonifatiusbedevaart. Bonifatius (673 - 754) was een missionaris en kerkhervormer in de functie van pauselijk legaat voor het (toen overwegend heidense) Germanië. Hij stichtte verschillende kloosters, waaronder dat in Fulda, en was bisschop van Mainz en Utrecht.
Plaats en geschiedenis
De Sint-Salvatorskathedraal is het centrum van de barokke wijk van Fulda en het herkenningspunt van de stad. Adalbert von Schleifras - toen prins-abt - liet het vanaf 1704 bouwen; de bouwmeester was Johann Dientzenhofer. De kathedraal is een driebeukige basiliek, die aanvankelijk dienst deed als abdijkerk voor het door Bonifatius gestichte klooster, en in 1752 een kathedraal werd. De bouwmeester Johann Dientzenhofer werd beschouwd als de belangrijkste Duitse bouwmeester van die tijd; de Paus had hem persoonlijk voor deze taak aanbevolen.
Dientzenhofers contacten met Rome, waar hij studiereizen had ondernomen, resulteerden ook in het architectonische concept van de Dom van Fulda: het interne systeem was doelbewust gemodelleerd naar de Sint-Pietersbasiliek. De Ratgar-basiliek, die in die tijd zeer belangrijk was, bestond reeds op de plaats van de kathedraal als voorganger, maar zij werd afgebroken ten gunste van het nieuwe gebouw. Sommige van zijn fundamenten werden gebruikt. De ruwbouw van de nieuwe kathedraal werd voltooid in 1707, de dakbedekking in 1708, de binneninrichting in 1712, en de inwijding op 15 augustus 1712. Op de wijdingsplaquette wordt de kathedraal eenvoudig "Christus Salvator" genoemd. De Benedectijnen gebruikten het nieuwe barokke gebouw als abdijkerk, en tegelijkertijd werd het de grafkerk van de H. Bonifatius.
Brand in de kathedraal van Fulda
De Dom van Fulda werd in 1905 getroffen door een brand die soortgelijke schade aanrichtte als de brand in de Notre-Dame van Parijs in april 2019. De gelegenheid was een viering met vuurwerk voor de 1150e sterfdag van de heilige Bonifatius. Een vuurwerk heeft waarschijnlijk de nesten van de breeuwen in de rechtertoren van de kathedraal in brand gestoken, die vervolgens volledig uitbrandden. Helaas werden de twee klokken "Bonifatius" en "Osanna" verwoest, maar de andere delen van de kathedraal bleven grotendeels onbeschadigd. De materiële schade was niettemin aanzienlijk, en er ontstond een juridisch geschil over de afwikkeling ervan.
Deze zogenoemde "kathedraalbrandzaak" is vanuit het oogpunt van de rechtswetenschap van grote betekenis en heeft zijn weg gevonden naar de rechtsgeschiedenis. De vuurwerkmaker had duidelijk nalatig gehandeld en daarom eiste de Pruisische staat - de instantie die verantwoordelijk was voor de bouw van de kerk - verhaal op hem. De zaak werd aanhangig gemaakt bij het Reichsgericht (keizerlijk hof) tot 1913. De vuurwerkmaker werd om formele redenen niet veroordeeld tot regres, maar advocaten wijzen er regelmatig op dat het moderne verbintenissenrecht tot een andere beslissing zou zijn gekomen.
Tweede wereldoorlog: verwoesting en wederopbouw
De Dom van Fulda werd tijdens de Tweede Wereldoorlog beschadigd door bombardementen en werd vervolgens tot 1954 herbouwd. In november 1980 bezocht paus Johannes Paulus II Fulda en werd op het plein van de kathedraal ontvangen door meer dan 100.000 gelovigen. Vandaag de dag presenteert de Dom van Fulda zich in haar oorspronkelijke architectuur, de driebeukige en kruisvormige zuilenbasiliek met een noordelijk en zuidelijk transept. De centrale koepel is 39 m hoog, het schip, dat naar het oosten is gericht, is 99 m lang. De twee geveltorens zijn 65 m hoog. Het middenschip eindigt met het hoogaltaar, waarachter zich het hoogkoor en de Bonifatiuscrypte bevinden.
